Delta news

در شمال شرقی فنلاند در ۳۰ کیلومتری  شهر کوچک سوموسالمی در کنار جاده، منظره‌ای عجیب نظر همه را به خود جلب  می‌کند. هزار مترسک در یک مزرعه که با لباس‌های رنگارنگ‌شان از دور کاملا  مشخص هستند و همه ماشین‌هایی که از جاده شماره ۵ در حال حرکت هستند را  کنجکاو می‌کنند که چرا این همه مترسک در این محل گذاشته شده‌اند.

این مزرعه پر است از مترسک، البته نه آن مترسک‌هایی که ما می‌شناسیم،  این‌ها در واقع تندیس‌هایی با لباس‌های رنگارنگ هستند که ظاهری شبیه مترسک  دارند و ساکت و آرام در کنار هم قرار گرفته‌اند، انگار که در حال خوش آمد  گویی به مسافران عبوری از جاده هستند. فکر می‌کنید چرا این تعداد مترسک در  یک مزرعه است؟ با مجله دلتا همراه باشید تا با مزرعه مترسک ها آشنا شوید.

چرا مترسک‌ها در این مزرعه قرار دارند؟
از نظر ما مترسک‌ها برای این در مزارع قرار می‌گیرند تا مثلا پرندگان را  از مزرعه دور کنند اما این تعداد مترسکی که در این مزرعه قرار دارند با  هدف دیگری ساخته‌اند. به نظر می‌آید سازنده این شخصیت‌ها قصد گرامیداشت  حادثه یا اشخاصی را داشته است، هر چند که این هنرمند تا به حال درباره  انگیزه‌اش از ساخت آ‌ن‌ها صحبت نکرده است.

شاید قسمتی از جاده که درست از مقابل این مزرعه می‌گذرد یکی از ترسناک‌ترین  بخش‌های این جاده باشد؛ حدود ۱۰۰۰ مترسک که در سکوتی محض در کنار هم  ایستاده‌اند و برای همین در بین اهالی منطقه به «مردم خاموش» معروفند. گاهی  وزش باد و تکان خوردن لباس مترسک‌ها، به این مزرعه ارواح روحی تازه می‌دهد  و کسانی که در این زمان از کنار مزرعه می‌گذرند احساس می‌کنند مترسک‌ها در  حال حرکت هستند. این مترسک‌ها آرام و بی‌صدا در مزرعه‌ای در نزدیکی جاده  هستند و در هنگام صبح که نور خورشید از سمت پشت آن‌ها می‌تابد این لشکر  بی‌‌‌‌‌حرکت، افسرده و مخوف به نظر می‌آیند. اما همین که نسیم باد لباس‌های  رنگی آن‌ها را تکان می‌دهد انگار این مترسک‌های بی‌حرکت به زندگی  برمی‌گردند و سرزنده می‌شوند.
این  مترسک‌ها به دست هنرمندی به اسم ریجو کلا (Reijo Kela) ساخته شده‌اند و  اولین بار در سال ۱۹۸۸ در مزرعه لاسیلا در منطقه‌ای از هلسینکی به نمایش در  آمدند. بدن این مجسمه‌ها با چوب و سر آن‌ها با کود گیاهی ساخته شده و یکی  از اهالی شهر وظیفه نگهداری از آن‌ها را به عهده دارد. نکته جالب مزرعه  مترسک ها این است که این فرد دو بار در سال لباس این مترسک‌ها را عوض  می‌کند تا آن‌ها همیشه ظاهر مناسبی داشته باشند.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید .

این باور وجود دارد که تا حالا حتی یک  نفر هم نتوانسته از این نهر زنده به بیرون بیاید و حتی اجساد و بدن‌های  آن‌ها هم کشف نشده است. برای این که بیشتر درک کنید که چطور ممکن است یک  نهر به این کوچکی چنین شهرت مهلک و کشنده‌ای داشته باشد، بهتر است که کمی  بیشتر آن را بشناسیم.

مطلب امروز مجله دلتا مربوط به نهر بولتون استرید | Bolton Strid است. انگلستان، یکی از چهار بخش پادشاهی متحد بریتانیای  کبیر و ایرلند شمالی است که مناطق جنوبی جزیره بریتانیای کبیر را دربر  می‌گیرد. همیشه همه چیز آنطور که به نظر می رسد نیست. نظرتان در مورد  مخلوقات خطرناکی که در ظاهر معصوم به نظر می‌رسند اما در واقع بسیار مهلک و  خطرناکند چیست؟ اشتباه نکنید منظور ما انسان ها نیستند. درباره یک نهر آب  صحبت می‌کنیم، نهری که در کشور انگلستان واقع شده است و تا حالا انسان‌های  زیادی را بلعیده است.
در کشور انگلستان و در شهر یورکشایر،  بین برج باردن و صومعه بولتون، خطرناک‌ترین دام و تله نهفته است. نهری که  به ظاهر آرام و مهربان اما در واقع کشنده است. در زیر نهر بولتون استرید در  انگلستان، شکاف عمیقی وجود دارد که جریان‌های زیر آبی عمیق و قدرتمندی  دارد و هر کسی که در آن بیفتد را به داخل خود می‌کشد و مرگ او حتمی است.

در کمتر از ۱۰۰ متر، این نهر کوچک به یک رودخانه مهم تقسیم می‌شود، این  رودخانه در ابتدا قدرت چندانی ندارد اما همین که به صومعه بولتون می‌رسد،  به آب قدرت و سرعت خارج از تصوری می‌دهد. در زیر این نهرها، غارها و  تونل‌های زیادی وجود دارد که مقداری از آب رودخانه را در خود نگه می‌دارد و  واقعا هیچکس هنوز نمی‌داند که عمق این غارهای زیر آبی چقدر است.

در ظاهر، این نهر بسیار آرام و ملایم به نظر می‌رسد و انشعابات این نهر به  اندازه‌ای نزدیک به هم به نظر می‌رسند که این تصور را به وجود می‌آورند که  می‌توان در آن‌ها شنا کرد و یا حتی می‌توان روی سنگ‌های این نهر راه رفت  چون به ظاهر فقط تا قوزک پا عمق دارند. به نظر می‌رسد که کلمه استرید از  واژه stride به معنای قدم و گام برداشته شده است، اما اگر خوب نگاه کنید  می‌بینید که روی درختان اطراف این نهر تابلوهایی زده شده است که همگی‌شان،  افراد را از جهش روی این نهر قاطعا نهی می‌کنند و آن را بسیار خطرناک  می‌دانند. چرا که داستان‌های زیادی وجود دارد که نشان می‌‌دهد  انسان‌‌‌‌‌هایی که سعی ‌کرده‌اند تا از روی این نهر بپرند، سر خورده‌اند و  بعد داخل نهر افتاده و جانشان را از دست داده‌اند.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید .

فرهنگ و تمدن چند هزارساله‌ ایران بر  کسی پوشیده نیست. از این رو شهرها و روستاهای باستانی ایران بسیارند. یزد،  با آب و هوای کویری، بناهای خشتیِ بی‌نظیر و هنر و معماری مثال‌زدنی‌اش،  یکی از این شهرهاست که بر اساس مستندات و کشفیات باستان‌شناسی عمری برابر  با چند هزار سال را به آن نسبت داده‌اند.

دارا بودن چنین دیرینگی، آثار تاریخی فراوانی را در این شهر باقی گذاشته  که هر یک از آن‌ها به دوره‌ای خاص تعلق دارد و خصوصیات و ویژگی‌های منحصر  به فردی را از زمان خود برایمان به همراه آورده است. زیاد بودن تعداد این  آثار باعث شده که شهر یزد در جایگاه دوم شهرهای تاریخی جهان قرار گیرد. اگر  دوست دارید به یکی از قدیمی‌ترین و دیدنی‌ترین مکان‌های یزد بروید، در سفر  کوتاه امروزمان به روستای خرانق اردکان ، همراه مجله دلتا باشید تا شما را به اعماق تاریخ ببریم.

روستای خرانق کجاست؟
روستای تاریخی خرانق، در یکی از شهرستان‌های استان یزد به نام اردکان  قرار دارد. این روستا مرکز بخش خرانق بوده و فاصله‌ آن از یزد حدود ۷۷  کیلومتر است. روستا در ۷۳ کیلومتری شرق اردکان قرار دارد. اگر بخواهید  ابتدا به شهرستان اردکان بروید و از آنجا خود را به خرانق برسانید، باید  وارد جاده‌ اردکان-طبس شوید و پس از گذراندن مسافتی حدوداً ۶۸ کیلومتری از  ابتدای این جاده، به روستای خرانق خواهید رسید.

قلعه‌ ۱۸۰۰ ساله‌ خرانق
این قلعه‌ بزرگ که همان بخشِ قدیمی روستای خرانق اردکان است، در دوران پس از اسلام ساخته شده، اما قدمت حصارها و برج‌های نگهبانی  آن به حدود ۱۸ قرن پیش، یعنی زمان حکومت ساسانیان باز می‌گردد. بزرگ‌ترین  قلعه‌ مسکونی ایران است که در فضایی به مساحت ۱/۱ هکتار احداث شده و در آن  ۸۰ خانه‌ دو، سه و گاهاً چهار طبقه وجود دارد. برخلاف آن‌چه در خانه‌های  نواحی کویری مشاهده می‌شود، اینجا اکثر خانه‌ها حیاط ندارند. دیوارِ  خانه‌ها از خشت و گل ایجاد شده و در سقف گنبدی شکل و زیبای آن‌ها، تیرهایی  از جنس پوشال، چوب و حصیرهای الیافی به کار رفته است.

برای افزایش امنیت ساکنان قلعه در مقابل حمله‌های دشمن، آن را بر فراز  تپه‌ای ساختند تا بتوانند بر اطراف، اشراف کامل داشته باشند. همچنین  گرداگرد قلعه را به طور کامل با حصارهایی پوشانده و در بیرون آن خندق‌هایی  حفر کرده بودند. استحکاماتی نظیر ۶ برج نگهبانی در جهات مختلف قلعه و  چسبیده به آن نیز بنا کرده‌اند. قلعه‌ خرانق، ۴ دروازه‌ ورود و خروج دارد.

کوچه‌های تنگ و پر پیچ و خم از بخش‌های جالب توجه این قلعه‌اند، که  داستانی تاریخی در پشت آن‌ها پنهان است. روستاییان از این معابر باریک برای  غافلگیر نمودن دزدها و راهزن‌ها استفاده می‌کردند. یکی از معروف‌ترین  آن‌ها «کوچه گرگ» نام داشت که دزدها را در آن به دام می‌انداختند.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید .

کاتماندو، پایتخت رویایی کشور نپال، پر  از جاذبه‌های طبیعی، تاریخی و فرهنگی است. این شهر زیبا باغی را درون خود  جای داده که زیبایی بی حد و حصر آن بیانگر سبک نئوکلاسیک است. باغ آرزوهای کاتماندو به باغ ۶ فصل هم معروف است. انواع گونه‌های گل و گیاه، معماری‌های  جالب، فضایی دلچسب و حوضچه‌های آب دلنشین، همگی این باغ زیبا را تشکیل  می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهند.

امروز با مجله دلتا همراه باشید تا شما را به باغ آرزوهای کاتماندو ببریم، آیا می‌دانستید در این باغ به آرزوهای خود خواهید رسید؟ باغ آرزوها به سبک معماری نئوکلاسیک ساخته شده و در شهر کاتماندو قرار گرفته است. این باغ به دستور شخصی به  نام قیصر سومشر رانا در اوایل سال ۱۹۲۰ واقع شده است. بعد از اینکه ساخت  باغ آرزوهای کاتماندو به اتمام رسید، به عنوان یکی از مجلل‌ترین باغ‌های  خصوصی این شهر، در آن زمان نامیده شد.

 در داخل باغ، قیصر سومشر رانا، یک مجموعه نفیس از عمارت‌ها، چشمه‌ها،  لوازم تزئینی باغ الهام گرفته از سبک اروپایی مانند ایوان، عمارت کلاه  فرنگی، نرده‌های شیک، گلدان و خانه‌های پرنده ایجاد کرد. او شش چشم‌انداز  چشمگیر را به وجود آورد که هر کدام به یکی از شش فصل نپال اختصاص یافت.

بعد از فوت قیصر سومشر رانا، باغ به دست دولت نپال افتاد. در حال حاضر،  این باغ را می‌توان مکان بسیار خوبی برای فرار از شلوغی‌های زندگی روزمره  دانست و آن را جایی قلمداد کرد که مردم می‌توانند کمی از شهر پر جنب و جوش  کاتماندو فاصله گرفته و در آن به استراحت بپردازند. داخل آن می‌توان ۳  عمارت، آمفی تئاتر، حوضچه‌های مرکزی، آلاچیق، گلدان‌های متنوع و ترکیبی از  باغ‌های کوچک مشاهده کرد. باغ آرزوهای کاتماندو همچنین به این موضوع اختصاص  داده شد که بتواند سطح کیفیت زندگی مردم محلی و البته سطح گردشگری کاتماندو را نیز بالا ببرد.

در حال حاضر، این باغ به عنوان یکی از بهترین مکان‌ها برای گردش در جایی  پر از آرامش محسوب می‌شود و به دلیل آن که داخل آن یک کتابخانه هم موجود  است، شما می‌توانید علاوه بر استفاده از زیبایی‌های طبیعی آن، کمی هم در  مورد تاریخ، فرهنگ و معماری مطالعه کنید. این باغ میزبان گروه‌های مختلف  خصوصی و عمومی مانند تورها، برنامه‌های فرهنگی، کنسرت‌های کلاسیک و … نیز  است.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید .

شفشاون یکی از شهرهای بسیار زیبا و  دیدنی مراکش است. این شهر که به علت رنگ آبی شفافی که سرتاسر شهر فرا گرفته  به شهر آبی یا شهر آسمانی معروف شده و یکی از ساکت‌ترین شهرهای دنیاست!

امروز با مجله دلتا همراه باشید تا شما را با شهر آبی شفشاون (Chefchaouen) در کشور مراکش  آشنا سازیم. شهر کوچکی در شمال مراکش که به خاطر خانه‌ها و خیابان‌های  آبی‌اش معروف است و به آن لقب شهر آبی مراکش را داده‌اند. هوای تازه، نبود  ترافیک و آلودگی این شهر را برجسته کرده است.

چرا به شفشاون سفر کنیم؟
هوای تازه، نبود ترافیک و آلودگی و نیز قرار گرفتن در کناره‌های دریای  مدیترانه جذابیت بی‌نظیری به این شهر داده است. این شهر درست در قلب  کوه‌های ریف مراکش واقع شده است و یکی از بهترین و جذاب‌ترین جاذبه های توریستی در دنیا است. سفر به شفشاون مراکش سفری ارزان خواهد بود، هتل‌ها و اقامتگاه‌های آن ارزان و کاملا قابل قبول هستند.

میدان اصلی شهر قدیمی شفشاون پر از کافه‌های رنگارنگ و جذاب است که در  آن می‌توان خیل جمعیت مردم محلی و توریست‌هایی که از این شهر دیدن می‌کنند  را مشاهده کرد. قسمت قدیمی شهر شفشاون، آرام و زیبا، جایی عالی برای جستجو و  گشت و گذار است. آسمان آبی، خانه‌های آبی، دیوارهای آبی، کوچه‌های آبی و  مردمی که گاهی لباس آبی می‌پوشند! همه این‌ها باعث می‌شود که حس کنید در  دریا غرق شده‌‌اید.

شهر  آبی شفشاون مراکش در سال ۱۴۶۱ بنا نهاده شد، در بخش قدیمی این شهر چیزی که  خیلی جلب توجه می‌کند کوچه‌های هزار تو مانند و پیچ در پیچ آن در کنار  خانه‌هایی است که به معماری اسپانیایی مراکشی ساخته شد‌ه‌اند. شفشاون را  می‌توان یکی از بهترین شهرهای دنیا برای گشت و گذار و گرفتن عکس‌های ناب  دانست.

چرا شفشاون آبی است؟
خانه‌ها و خیابان‌های آبی رنگ شفشاون مراکش یادآور آسمان آبی و آبی دریا  هستند، اما بیشتر دلیلی مذهبی پشت رنگ این شهر است تا این که دلیل تزیینی  داشته باشد. در آن دوران که گروهی از مردمی که در این شهر زندگی می‌کردند  تصمیم گرفتند تا شهر را رنگ کنند، از یکی از رنگ‌های سنتی آبی استفاده  کردند و عقیده داشتند که می تواند یادآور قدرت خداوند باشد.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید .